A Virgen Santa Maria
- 8 -
Esta é como Santa Maria fez en Rocamador decender
ha candea na viola do jograr que cantava ant' ela.

A Virgen Santa Maria
todos a loar devemos,
cantand' e con alegria,
quantos seu ben atendemos.

E por aquest' un miragre | vos direi, de que sabor
averedes poy-l' oirdes, | que fez en Rocamador
a Virgen Santa Maria, | Madre de Nostro Sennor;
ora oyd' o miragre, | e nos contar-vo-lo-emos.
A Virgen Santa Maria
todos a loar devemos,
cantand' e con alegria,
quantos seu ben atendemos.

Un jograr, de que seu nome | era Pedro de Sigrar,
que mui ben cantar sabia | e mui mellor violar,
e en toda-las eigrejas | da Virgen que non á par
un seu lais senpre dizia, | per quant' en nos aprendemos
A Virgen Santa Maria
todos a loar devemos,
cantand' e con alegria,
quantos seu ben atendemos.
O lais que ele cantava | era da Madre de Deus,
estand' ant' a sa omagen, | chorando dos ollos seus;
e pois diss': «Ai, Groriosa, | se vos prazen estes meus
cantares, ha candea | nos dade a que cemos.»
A Virgen Santa Maria
todos a loar devemos,
cantand' e con alegria,
quantos seu ben atendemos.

De com' o jograr cantava | Santa Maria prazer
ouv', e fez-lle na viola | ha candea decer;
may-lo monge tesoureiro | foi-lla da mão toller,
dizend': «Encantador sodes, | e non vo-la leixaremos.
A Virgen Santa Maria
todos a loar devemos,
cantand' e con alegria,
quantos seu ben atendemos.

Mas o jograr, que na Virgen | tia seu coraçon,
non quis leixar seus cantares, | e a candea enton
ar pousou-lle na viola; | mas o frade mui felon
tolleu-lla outra vegada | mais toste ca vos dizemos.
A Virgen Santa Maria
todos a loar devemos,
cantand' e con alegria,
quantos seu ben atendemos.

Pois a candea fillada | ouv' aquel monge des i
ao jograr da viola, | foy-a põer ben ali
u x' ant' estav', e atou-a | mui de rrig' e diss' assi:
«Don jograr, se a levardes, | por sabedor vos terremos.»
A Virgen Santa Maria
todos a loar devemos,
cantand' e con alegria,
quantos seu ben atendemos.

O jograr por tod' aquesto | non deu ren, mas violou
como x' ante violava, | e a candea pousou
outra vez ena vyola; | mas o monge lla cuidou
fillar, mas disse-ll' a gente: | «Esto vos non sofreremos.»
A Virgen Santa Maria
todos a loar devemos,
cantand' e con alegria,
quantos seu ben atendemos.

Poi-lo monge perfiado | aqueste miragre vyu,
entendeu que muit' errara, | e logo ss' arrepentiu;
e ant' o jograr en terra | se deitou e lle pedyu
perdon por Santa Maria, | en que vos e nos creemos.
A Virgen Santa Maria
todos a loar devemos,
cantand' e con alegria,
quantos seu ben atendemos

Questa è la storia di un giullare chiamato Pedro de Siglar che sapeva suonare la viola e cantare. Egli era solito dedicare le sue canzoni alla Vergine Maria e guardando una sua immagine la pregava che gli donasse una candela con la quale poter cenare . A Santa Maria piacque moltissimo il suo modo di cantare cosi' decise di realizzare la richiesta di quell'uomo tanto devoto. Un monaco, pero', che si trovava nella medesima chiesa, gli disse di andarsene poiché non era nient'altro che un incantatore e molto bruscamente gli prese la candela di mano. Ma il giullare, che credeva fermamente nella Madre di Dio, non smise di cantare e la candela torno' nuovamente a posarsi sul suo strumento musicale. Il monaco, che era un fannullone, non accettò l'avvenuto e prese ancora una volta la candela, riponendola al suo posto e fissandola in modo che non fosse piu' possibile spostarla. Il giullare prosegui' il suo canto e la sua musica così che la candela scese magicamente sulla sua viola suscitando grande meraviglia di tutti i presenti. Finalmente l'ostinato monaco si accorse del miracolo e di quale errore aveva commesso, cadde a terra e chiese perdono al giullare che aveva trattato tanto malamente, invoco' la Vergine e la sua pietà.
Da quel giorno il giullare porto' ogni anno un fiore alla chiesa di Santa Maria.
La miniatura che accompagna questo testo e' formata da 6 riquadri e riproduce la vicenda raccontata dal canto.
Ogni riquadro appare diviso in tre spazi da tre archi gotici; una statua della Vergine con il bambino si colloca sopra un piedistallo occupando lo l'arco di destra; un candelabro di 4 candele occupa lo spazio tra i due capitelli e un lampadario dell'epoca caratterizza lo spazio di sinistra.
Molto forte e' il contrasto tra il dinamismo dell'azione, sottolineato anche dall'espressivita' dei personaggi, e la staticita' della figura della Vergine . Probabilmente questa opposizione voleva evidenziare la natura divina di Santa Maria e nello stesso tempo la sua realta' umana. Il testo pittorico e il testo scritto sono, in questa cantiga, strettamente collegati fra loro, l' unica differenza e' che la miniatura si concentra maggiormente sull'azione, tralasciando i particolari che ci sono invece forniti dal testo( luogo, protagonisti ecc..) e tende a rendere pubblico l'avvenimento, cosa che facilmente si associa alla figura del giullare protagonista.